Είναι ένας από τους ήρωες του Wembley, που έφεραν τον Παναθηναϊκό μια ανάσα από την κορυφή της Ευρώπης. Ο πιστός στρατιώτης του «Τριφυλλιού», Τότης Φυλακούρης μας μιλάει για τις δυο μεγάλες του αγάπες, Παναθηναϊκό και Ποσειδώνα Γλυφάδας, στον οποίο έχει αναλάβει καθήκοντα προέδρου.
Θυμάται την καλύτερη στιγμή της καριέρας του, σκιαγραφεί το προφίλ του τέλειου Έλληνα ποδοσφαιριστή της γενιάς του και διηγείται μια ιστορία με τον αείμνηστο Γιόχαν Κρόιφ. Εκφράζει τον θαυμασμό του για τον Γιώργο Καραγκούνη και υποκλίνεται στους Δομάζο, Αντωνιάδη και Πούσκας. Μεγάλο ενδιαφέρον έχει η άποψη του για το Καρπενήσι, που το αποκαλεί «γη της επαγγελίας». Όλα τα παραπάνω και όχι μόνο, σε μια άκρως απολαυστική συνέντευξη που παραχώρησε στο σπουδαστή του Κέντρου Αθλητικού Ρεπορτάζ και συνεργάτη του ''Evrytania Sport'', Νίκο Καρφή.
Ξεκινήσατε να παίζετε ποδόσφαιρο στις αλάνες της Γλυφάδας και πλέον είστε πρόεδρος στον Ποσειδώνα Γλυφάδας. Ποιο είναι το όραμα σας για την ομάδα και ποια η φιλοσοφία που θέλετε να περάσετε στα παιδιά που έχετε στην ακαδημία;
«Είναι κατάθεση ψυχής το να αναλάβω την προεδρεία του Ποσειδώνα, καθώς σε ηλικία 10 χρονών ξεκινήσαμε από μικρά παιδιά σε αυτή την περιοχή, να κυνηγάμε τις μπάλες των μεγάλων άσων της ομάδας. Οι περισσότεροι από αυτούς πήγανε στον Παναθηναϊκό, στον Εθνικό, στον Πανιώνιο. Ο Ποσειδών είναι ποδοσφαιρομάνα. Ο αδερφός μου, ο οποίος πήγε 1958 έως το 1961 στον Παναθηναϊκό, είχε ένα ατύχημα με τη βέσπα, κάτι που τον έκανε να σταματήσει πρόωρα το ποδόσφαιρο. Τότε υποσχέθηκα να αναλάβω την ομάδα με σκοπό να μην την αφήσουμε να διαλυθεί. Πήρα την ομάδα σε πολύ δύσκολη κατάσταση. Όταν ανέλαβα, έφυγαν πολύ ποδοσφαιριστές, χορηγίες δεν υπήρχαν και δεν είχαμε βοήθεια από κανέναν. Προσπαθήσαμε με τον γιό μου αρχικά να «ανεβάσουμε» τον σύλλογο . Στην αρχή δυσκολευτήκαμε, καθώς η ομάδα έπεσε στην Γ΄ κατηγορία, εξαιτίας του γεγονότος ότι έφυγαν 8 ποδοσφαιριστές από την ομάδα, επειδή δεν είχαν λάβει τα χρήματα που τους χρωστούσαν οι προηγούμενες διοικήσεις. Μετά από αυτό συσπειρωθήκαμε, φτιάχνοντας ένα εννεαμελές συμβούλιο με πρόεδρο εμένα και στελεχώσαμε την ομάδα με νέα παιδιά. Η μεγάλη ομάδα φέτος ανέβηκε στην Β΄ κατηγορία. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και οι μικρότερες ηλικιακά ομάδες πρωταγωνιστούν, όντας πρώτες στο αντίστοιχο πρωτάθλημα τους. Ευελπιστούμε ότι θα έρθουν και άλλα παιδιά στις ακαδημίες μας και ο σύλλογος συνεχώς προχωρά προς το καλύτερο. Όσο για την φιλοσοφία μας, ο προπονητής του ποδοσφαίρου πρέπει να παίζει και το ρόλο του δασκάλου, βοηθώντας το παιδί στην τελική διαπαιδαγώγηση του. Είναι χρέος μας να προσέξουμε όλα τα παιδιά και να τα διαπαιδαγωγήσουμε κατάλληλα. Μαζί με τις βασικές αρχές του ποδοσφαίρου που τους μαθαίνουμε, οφείλουμε να δημιουργούμε σωστούς ανθρώπους. Τους μαθαίνουμε να αγαπούν το παιχνίδι και όχι το αποτέλεσμα».
*Οι εικόνες είναι από το προσωπικό άλμπουμ της ομάδας και τραβήχτηκαν μετά την νίκη του Ποσειδώνα Γλυφάδας επί του Βύρωνα. Σε αυτό το ματς ο Ποσειδώνας σφράγισε την άνοδο στην Β΄ κατηγορία.
Γιατί ένα παιδί να διαλέξει τη δική σας ακαδημία και όχι κάποια άλλη;
«Έχω ξεκινήσει από τα τσικό του Παναθηναϊκού σε ηλικία 11 χρονών και στα 16 μου έπαιξα στην μεγάλη ομάδα. Όταν τελείωσα την ποδοσφαιρική μου καριέρα και παίρνοντας το δίπλωμα προπονητή, μου ανέθεσαν στον Παναθηναϊκό όλη την εποπτεία των ακαδημιών και κατάφερα να βγάλω 4 φορές πρωταθλητές τους εφήβους της ομάδας. Τελευταίες μου αποκαλύψεις ήταν ο Μαυρίας και ο Νίνης. Επίσης άλλοι 17 επαγγελματίες έπαιξαν σε ομάδες Α εθνικής. Το ατού μου είναι η διδασκαλία μου πάνω σε μικρά παιδιά ηλικίας 10-16 χρονών»
Πόσα παιδιά απασχολούνται στην ακαδημία σας και με ποια κριτήρια επιλέγονται οι προπονητές που θα τις στελεχώσουν;
«Στην ακαδημία απασχολούνται περίπου 90 παιδιά, ηλικίας 6 έως 17 χρονών. Όσο αναφορά τα κριτήρια επιλογής, τεράστιο ρόλο παίζει το ήθος. Είμαι πολύ δύσκολος χαρακτήρας ως προς την επιλογή και θέλω οι ποδοσφαιριστές να έχουν καλή διαπαιδαγώγηση. Ο προπονητής του ποδοσφαίρου πρέπει να παίζει και το ρόλο του δασκάλου, βοηθώντας το όχι μόνο να βελτιωθεί ποδοσφαιρικά αλλά και δίνοντας βάση στον χαρακτήρα του. Είναι χρέος μας να προσέξουμε όλα τα παιδιά και να τα διαπαιδαγωγήσουμε κατάλληλα, έτσι ώστε να δημιουργήσουμε νεαρούς με ήθος. Θέλουμε να τους μάθουμε να αγαπούν τον αθλητισμό».
*Στα αριστερά της φωτογραφίας με την μαύρη μπλούζα, ο προπονητής των ακαδημιών, Γιώργος Πανόπουλος.
Υπάρχει κάποιο ταλέντο στην ακαδημία που ξεχωρίζετε;
«Υπάρχουν αρκετά ταλέντα. Τα μεγάλα μας ταλέντα είναι τα παιδιά που έχουν γεννηθεί από το 2000-2002, έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στις μικρές ηλικίες και έχουν τις δυνατότητες να επανδρώσουν την μεγάλη ομάδα, καθώς διαθέτουν εξαιρετικά στοιχεία. Αλλά και 4-5 παιδάκια ( γεννηθέντες 2008-2009) έχουν την προοπτική αν δουλέψουν σωστά να μετατραπούν σε ικανότατους ποδοσφαιριστές στο μέλλον».
Υπάρχουν κάποιοι τομείς που επικεντρώνεστε έτσι ώστε να πλάσετε τον χαρακτήρα των μικρών παιδιών;
«Όταν συζητάς με τη οικογένεια του παιδιού καταλαβαίνεις από την πρώτη στιγμή αν αυτή είναι διατεθειμένη να σε βοηθήσει. Έπειτα κοιτάς αν το παιδί έχει χαρακτηριστικά της οικογένεια του ή του ίδιου του του εαυτού. Το ποδόσφαιρο χρειάζεται σκληρό χαρακτήρα για να επιβιώσεις. Σε κάποιες συναντήσεις που έχω με τους γονείς συνέχεια τους τονίζω ότι δεν πρέπει να ανακατεύονται με τα παιδιά στον τομέα του αθλητισμού. Έτσι δημιουργώ το δικό μου περιβάλλον, τη δική μου οικογένεια, στοχεύοντας πάντα να δημιουργήσω σωστούς ανθρώπους. Πολλά από τα παιδιά που έχω προπονήσει έχουν γίνει επιστήμονες και οι γονείς τους με παίρνουν και με εκθειάζουν. Αυτό μου δίνει τεράστια ικανοποίηση».
Στο παρελθόν έχετε υπηρετήσει το ποδόσφαιρο ως παίκτης και προπονητής και τώρα ως πρόεδρος. Ποιο είναι το σημαντικότερο πράγμα που μάθατε για το άθλημα σε καθένα από τα 3 αυτά πόστα;
«Σαν παίκτης ξεκίνησα από τις ακαδημίες του Παναθηναϊκού. Το γεγονός ότι ή ήμουν αδύνατος ήταν ο λόγος που δεν με δέχτηκε ο Ποσειδώνας Γλυφάδας στην ακαδημία του και αυτό ήταν το μαράζι μου. Έτσι σε ηλικία 11 χρονών πήγα στον Παναθηναϊκό και σίγα-σιγά κατάφερα να αγωνιστώ στην πρώτη ομάδα. Η πειθαρχεία στον εαυτό μου και το γεγονός ότι το είχα βάλει πείσμα ότι μπορώ να παίξω στην πρώτη ομάδα που με οδήγησαν στο να πραγματοποιήσω το όνειρο μου. Τα πρώτα βήματα στην ομάδα τα έκανα σε ηλικία 16 ετών και εκεί έμεινα για 11 χρόνια. Μετά μετακόμισα στον Εθνικό, με τον οποίο βγήκα 2 φορές πρώτος σκόρερ της A΄ Εθνικής. Κατόπιν το 1980 σταμάτησα και πήρα το δίπλωμα του προπονητή, το οποίο ακολουθώ μέχρι τώρα με πίστη, ευλάβεια και έχοντας απόλυτη συνείδηση στο τι κάνω. Αυτά τα 3 (το πως ξεκινάς, το πως καθιερώνεσαι και το που καταλήγεις), είναι πρωταρχικός ρόλος στη ζωή σου. Βάζεις ένα στοίχημα και λες ότι πρέπει να ξεκινήσω καλά. Το δικό μου στοίχημα ήταν να παίξω στην πρώτη ομάδα, να πάρω ένα διαμέρισμα στην οικογένεια μου και μετά να γίνω προπονητής στην πρώτη ομάδα. Ήταν ένα όνειρο απατηλό, όμως το κατόρθωσα και έτσι δεν έχω να ζηλέψω τίποτα. Σχετικά με την προπονητική, οι πρόεδροι των ομάδων δεν στέκονται καλά απέναντι σε ποδοσφαιριστές και προπονητές. Υπάρχουν προπονητές που δεν έχουν διπλώματα και ακολουθούν το επάγγελμα επειδή είναι γνωστός τους ο πρόεδρος. Από την άλλη υπάρχουν περιπτώσεις που ο προπονητής μπορεί να μην έχει δίπλωμα αλλά διαθέτει την κατάλληλη μόρφωση. Παρόλα αυτά δεν έχει τα αναγνωρισμένα εφόδια για να προπονήσει μια ομάδα. Είναι πολύ δύσκολα να χαλιναγωγήσεις και να διαπαιδαγωγήσεις μικρά παιδιά. Πρέπει να δώσεις με σωστό τρόπο στα παιδιά τα εφόδια, έτσι ώστε να μπορούν στο μέλλον να γίνουν επαγγελματίες ποδοσφαιριστές».
Ποια είναι η καλύτερη και ποια η χειρότερη στιγμή στην καριέρα σας;
«Η καλύτερη στιγμή της καριέρας μου ήταν η μέρα που υπέγραψα στον Παναθηναϊκό και η στιγμή που έπαιξα στην πρώτη ομάδα. Από το ποδόσφαιρο κέρδισα την εκτίμηση και τον σεβασμό του κόσμου. Πολλές φορές με σταματάνε στο δρόμο και με αγκαλιάζουν, ανεξαρτήτως ομάδας. Πριν λίγες μέρες γύρισα από την Αμερική, εκεί οπού με τίμησαν οι ομογενείς για την προσφορά μου στο ποδόσφαιρο. Γενικά έχω κάνει ταξίδια και σε άλλους ηπείρους για τον ίδιο λόγο. Πάντα είχαν να λένε όλοι ένα καλό λόγο για τον χαρακτήρα μου ο οποίος έχει μείνει αναλλοίωτος στο πέρασμα των χρόνων. Στον αντίποδα, δυσκολότερη στιγμή ήταν όταν ήμουν προπονητής στην πρώτη ομάδα του Παναθηναϊκού για 6 παιχνίδια και έκανα 6 νίκες, αλλά ο προπονητής που ήρθε μετά είπε ότι δεν θέλει Έλληνα συνεργάτη. Προτίμησε κάποιο συμπατριώτη του (Ιταλό). Με στενοχώρησε πολύ το γεγονός ότι δεν με εμπιστεύτηκε μετά από μια τόσο καλή παρουσία. Θυμάμαι την μεγάλη νίκη που κάναμε με αντίπαλο τη Σεβίλλη μέσα στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας όπως και πολλές άλλες σημαντικές νίκες. Τότε ο κόσμος έκανε σύνθημα το «Γεια σου Τότη, γεια σου Τότη, φέρε την ομάδα πάλι πρώτη». Είναι ένα σύνθημα που με συγκίνησε».
Αν σας έλεγα να πάρετε ένα στοιχειό από παίκτες της γενιάς σας, ποιο θα ήταν αυτό έτσι ώστε να δημιουργήσετε τον τέλειο Έλληνα ποδοσφαιριστή;
«Θα έπαιρνα το ήθος του Οικονομόπουλου και το δικό μου, την ευστροφία και τον εγωισμό του Δομάζου, την ντρίμπλα και το εύκολο πέρασμα του Κούδα αλλά πάνω απ’ολα θα ήθελα να έχω το ταπεραμέντο του Τάκη Λουκανίδη».
Στο κρισιμότερο ματς της ζωή σας ποιον θα θέλατε για συμπαίκτη και ποιον δεν θα θέλατε για αντίπαλο;
«Αντίπαλο δεν θα ήθελα να είχα τον αείμνηστο Γιόχαν Κρόιφ. Να είναι εκεί ψηλά και να μας βλέπει και να λέει ότι λέω καλά πράγματα για αυτόν. Ήταν άνεμος. Ήταν ένας παίκτης που δεν σε χτυπούσε και δεν μπορούσες να τον χτυπήσεις, διότι δεν τον προλάβαινες με τίποτα. Δεν θα διαλέξω αυτόν που θα ήθελα για συμπαίκτη από τον Παναθηναϊκό, γιατί δεν θέλω να αδικήσω κανέναν από τους παλιούς φίλους μου. Από τον Ολυμπιακό θα διάλεγα τον Δεληκάρη και από τον ΠΑΟΚ τον Κούδα».
Μιας και αναφερθήκατε στον Γιόχαν Κρόιφ, στον τελικό του Wembley αναλάβατε το μαρκάρισμα του. Έχετε να μας διηγηθείτε μια ιστορία από αυτή την εμπειρία σας;
«Είναι μια στιγμή που κάνω το 1-2 με τον Ελευθεράκη και έχοντας την μπάλα γυρνάω να κοιτάξω και τον βλέπω 5 μετρά πίσω. Τότε λέω "σιγά τον παίκτη". Όμως χωρίς να προλάβω να καταλάβω τι μου έγινε, έρχεται μου παίρνει την μπάλα και με αφήνει 10 μέτρα πίσω. Ήταν κάτι το ανεξήγητο. Επίσης μου έκανε εντύπωση ότι τελειώνοντας, αλλάξαμε την φανέλα. Του είπα ότι ήταν ο καλύτερος και τότε αυτός γύρισε και μου είπε ότι τον δυσκόλεψα πάρα πολύ. Ήταν κάτι το οποίο δεν περίμενα να ακούσω γιατί δεν μπορούσα να τον σταματήσω με τίποτα. Επίσης μετά το τέλος του αγώνα έπινε μπύρες και κάπνιζε πούρα και αναρωτιόμουν πως θα αντέξει. Κι όμως αυτός ο άνθρωπος έβαλε τις βάσεις για την δημιουργία της μεγάλης Μπαρτσελόνα. Δυστυχώς όμως το τσιγάρο και το ποτό τον πήραν από κοντά μας. Η μονομαχία μου με τον Κρόιφ, ήταν μια από εκείνες τις στιγμές που σου μένουν ανεξίτηλες στη μνήμη σου όσα χρόνια και αν περάσουν».
Πείτε μου ένα στοιχείο που ζηλεύετε από το σύγχρονο ποδόσφαιρο και άλλο ένα που έκανε ιδιαίτερη την εποχή που παίζατε.
«Ζηλεύω τους ξένους ποδοσφαιριστές που έρχονται, διότι ήρθαν και έφεραν κάτι το διαφορετικό στο ποδόσφαιρο μας, αλλά πήραν και κάτι που έπρεπε να είναι στα χέρια των Ελλήνων. Πήραν το χρήμα. Έτσι πολλοί Έλληνες ποδοσφαιριστές αναγκάστηκαν να πάνε στο εξωτερικό για να βρουν καλύτερη τύχη ως προς το οικονομικό. Όσο αναφορά την εποχή μου, η πίστη και η αφοσίωση του ποδοσφαιριστή στην ομάδα έπαιζαν κυρίαρχο ρόλο. Στα χρόνια μου το άθλημα ήταν πιο ρομαντικό».
Ο Παναθηναϊκός είναι η ομάδα της καρδιάς σας. Πως βλέπετε την κατάσταση στον αγαπημένο σας σύλλογο και τι θα πρέπει να γίνει για να επιστρέψει στον δρόμο των επιτυχιών; Αν σας ζητούσαν να αναλάβετε τώρα κάποιο πόστο πως θα αντιμετωπίζατε το γεγονός ότι τώρα είστε πρόεδρος στον Ποσειδώνα Γλυφάδας;
«O Παναθηναϊκός έχει μικρύνει πολύ. Δεν θέλω να τα ρίξω στον πρόεδρο. Ο πρόεδρος πήρε την ομάδα σε δύσκολες καταστάσεις. Εγώ θα του έδινα συγχαρητήρια αλλά θα μπορούσα να πω ότι υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να βγάλουν από το λήθαργο αυτή την ομάδα, επιστρέφοντας την στο δρόμο των επιτυχιών. Μην ξεχνάμε ότι ο Παναθηναϊκός είναι ο πρεσβευτής της Ελλάδος στο εξωτερικό.. Είναι κάτι το οποίο δεν το έχουν οι άλλες ομάδες. Όσον αφορά τη δεύτερη ερώτηση, θα μπορούσα να είμαι συνεργάτης του προπονητή του «Τριφυλλιού». Αλλιώς θα ήθελα να είμαι σε ένα πόστο των ακαδημιών, στο οποίο θα έχω την πλήρη εποπτεία των νεαρών παικτών. Για τον Παναθηναϊκό θα έκανα τα πάντα».
Όσον αφορά τον Ποσειδώνα, αυτή η ο ομάδα είναι η ψυχή μας. Δεν θα ήταν κακό να ήμουν ταυτόχρονα πρόεδρος στον Ποσειδώνα. Θα βοηθούσα περισσότερο, γιατί τα ταλέντα από εδώ θα τα πήγαινα στον Παναθηναϊκό ή σε οποιαδήποτε ομάδα που θα τα βοηθούσε μέσα από σωστή καθοδήγηση να προοδεύσουν».
Υπάρχει κάποιος σύγχρονος Έλληνας ποδοσφαιριστής που ξεχωρίζετε;
«Ο Γιώργος Καραγκούνης. Είναι η ψυχή του Έλληνα. Έπαιζε άνετα στην δική μου εποχή, διότι είχε τσαγανό, εγωισμό, ταπεραμέντο, ντρίπλα, δυνατό σουτ και εκτός αυτών αγαπούσε τον Παναθηναϊκό. Έδινε την ψυχή του για την ομάδα. Άρα τον κατατάσσω πρώτο. Τον σέβομαι απόλυτα. Αγάπησε με όλη του την καρδιά το άθλημα».
Θα γυρνούσατε τον χρόνο πίσω για να ξαναπαίζατε ένα παιχνίδι;
«Η ζωή είναι μια βόλτα. Αυτή τη στιγμή θα ήθελα να κλείσω τα ματιά μου και να ονειρευτώ τις ωραιότερες στιγμές μου στον Παναθηναϊκό. Να είμαι όρθιος και με το τριφύλλι στο στήθος. Το παιχνίδι που επιλέγω ήταν αυτό με την Νασιονάλ Μοντεβιδέο για το Διηπειρωτικό Κύπελλο. Στο Καραϊσκάκη ήρθαμε 1-1, αλλά το παιχνίδι επισκίασε ο σοβαρός τραυματισμός του Τομαρά που έσπασε το πόδι του. Στη ρεβάνς δεν τα καταφέραμε, γιατί ο διαιτητής έκανε τα πάντα για να μας στερήσει το τρόπαιο και τελικά ηττηθήκαμε με 2-1. Τότε θα μπορούσαμε να πάρουμε το Διηπειρωτικό. Θα ήταν ένας απίστευτος άθλος, μετά από εκείνον του Wembley, γιατί ήμασταν όλοι Έλληνες και δεν υπήρχε κανείς ξένος στην ομάδα. Άνετα θα γυρνούσα το χρόνο πίσω για να ξαναπαίξω εκείνο το ματς».
*Η ομάδα του Παναθηναϊκού στον τελικό του Wembley!
Έχετε μετανιώσει για κάποια απόφαση σας σχετικά με το ποδόσφαιρο;
«Όχι, είμαι απόλυτα ευχαριστημένος από το ποδόσφαιρο και παρά πολύ συγκινημένος για το γεγονός ότι με συναντούν έξω στο δρόμο, με αγκαλιάζουν και με χαιρετάνε όλοι οι φίλαθλοι ανεξάρτητα το ποια ομάδα υποστηρίζουν. Εκείνη τη στιγμή σκέφτεσαι ότι άφησες το δικό σου στίγμα στο ποδόσφαιρο και έχεις τον σεβασμό όλων».
Πως βλέπετε την κατάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο και ποιες ενέργειες θα κάνατε για την βελτίωση του, αν ήσασταν Υφυπουργός Αθλητισμού;
«Δεν θα μπορούσα να κάνω τίποτα γιατί το ποδόσφαιρό είναι σάπιο. Ο κ. Κοντονής είναι δικηγόρος. Έχει όλα τα μέσα να αλλάξει τα πράγματα και όλους τους νόμους τους ξέρει απέξω. Έχει την δυνατότητα σαν Υφυπουργός Αθλητισμού να κάνει άνω-κάτω την κάθε ομοσπονδία. Προσπαθεί να φτιάξει κάπως την κατάσταση. Αν δεν σταματήσουν οι φιλονικίες, οι χαρακτηρισμοί μεταξύ των προέδρων, οι άσχημες διαιτησίες και ο τυφλός οπαδισμός, τότε δεν βελτιώνεται το ποδόσφαιρο. Παλιά έπαιρνες την οικογένεια σου και πήγαινες στο γήπεδο. Τώρα είναι πολύ δύσκολο να γίνει κάτι τέτοιο. Θα φτάσει ο καιρός που θα θρηνήσουμε θύματα μέσα στα γήπεδα».
Το καλοκαίρι επισκεφτήκατε το Καρπενήσι, που είναι η πόλη από την οποία κατάγομαι. Ποιες είναι οι εντυπώσεις από την επίσκεψη σας;
«Είναι η γη της επαγγελίας. Στο Καρπενήσι έχεις ότι θέλεις. Πρώτον είναι μια πόλη γεμάτη καλούς ανθρώπους. Δεύτερον έχεις την φύση. Τρίτον ο χαρακτήρας των ανθρώπων και η καλοσύνη τους σε κερδίζουν. Ο τρόπος που σε περιβάλλουν. Μου φέρθηκαν με πολλή αγάπη, με στοργή, με συγκίνηση. Μου έδειξαν τον εαυτό τους. Είναι κάτι που δεν πληρώνεται με τίποτα».
Ποια είναι η άποψη σας για τον προπονητή της ομάδας, τον κ. Πανόπουλο και ποια η μεταξύ σας σχέση;
«Ο Γιώργος Πανόπουλος έπαιζε μπάλα σε μια άλλη ομάδα, την Τερψιθέα. Τον είδα ότι ήταν καλός παίκτης και τον παρότρυνα να έρθει να παίξει στον Ποσειδώνα και μετά να γίνει προπονητής στην ομάδα. Με άκουσε και με ακολούθησε. Αυτή τη στιγμή είναι ανερχόμενος μαζί με τον γιο μου, τον Πέτρο Φυλακούρη. Κατάφεραν οι 2 τους να ανεβάσουν την ομάδα στην Β΄ κατηγορία. Ο Πανόπουλος έχει την πλήρη εποπτεία του παιδικού και εφηβικού τμήματος. Κάνει καταπληκτική δουλειά σε αυτά τα 2 τμήματα, καθώς η ομάδα είναι πρώτη στην βαθμολογία και στις 2 ηλικιακές κατηγορίες. Αν συνεχίσει να ασχολείται με την προπονητική θα γίνει πάρα πολύ καλός, γιατί είναι συνεσταλμένος, πειθαρχημένος και η ομιλία του σε αγγίζει. Είναι ήρεμος, κάτι το οποίο το χρειάζεται το ποδόσφαιρο αλλά καμιά φορά χρειάζονται και φωνές, έναν ρόλο που αναλαμβάνει ο γιος μου και έτσι υπάρχει ισορροπία μεταξύ τους. Η συνεργασία τους έχει ευεργετικά αποτελέσματα στην ομάδα».
Υπάρχουν 2-3 λέξεις ή φράσεις που σας περιγράφουν;
«Καλός χαρακτήρας με ήθος. Αγάπη προς το άθλημα και σεβασμός προς τους ποδοσφαιριστές, είτε συμπαίκτες είτε αντιπάλους και τέλος αξιοπρέπεια προς τον εαυτό σου γιατί η αξιοπρέπεια παίζει μεγάλο ρόλο στη ζωή ενός ανθρώπου».
Περιγράψτε μου με λίγα λόγια τα παρακάτω;
Παναθηναϊκός: δουλειά και αφοσίωση. Διοίκηση και κόσμος πρέπει να είναι κοντά στην ομάδα. Μπορούν να κάνουν και πάλι τον σύλλογο πρωταγωνιστή τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδος. Όλοι πρέπει να δουλέψουν προς αυτή την κατεύθυνση.
Δομάζος: Το Α και το Ω του ποδοσφαίρου. Είναι ένας άνθρωπος που και στη πλάτη είχε μάτια. Μπορούσε να κάνει τα αδύνατα, δυνατά. Ήταν ο ηγέτης μας.
*Δομάζος-Φυλακούρης
Αντωνιάδης: Έφτιαξε τον εαυτό του και πάντα ήθελε να γίνεται καλύτερος. Μέχρι και μπαλέτο έκανε για να βελτιώσει την τεχνική του. Δεν σταματούσε ποτέ την προπόνηση. Έγινε το πρώτο σέντερ φορ της Ελλάδος εκείνης της εποχής. Βγήκε 3 φορές πρώτος σκόρερ στην Ευρώπη.
Πούσκας: Ένας άνθρωπος με ήθος, αξιοπρέπεια και αγάπη προς το ποδόσφαιρο. Έφερε την Ελλάδα σε πολύ υψηλό επίπεδο μέσω Παναθηναϊκού.
Ποσειδώνας Γλυφάδας: Είναι η μεγάλη μου αγάπη. Δεν την αλλάζω αυτήν την ομάδα με τίποτα. Οι αναμνήσεις μου είναι απίστευτες. Μου θυμίζουν τα παιδικά μου χρόνια.
Πετρόπουλος-Μπόμπεκ: Είναι οι άνθρωποι που με ανακάλυψαν. Μου έδωσαν την ευκαιρία να πάω στον Παναθηναϊκό. Χρωστάω πολλά σε αυτούς.
Ποδόσφαιρο: Είναι η ζωή μου. Είναι η ανάσα μου και η αναπνοή μου. Δεν πρόκειται ποτέ να σταματήσω να παίζω ποδόσφαιρο. Ακόμα και τώρα παίζω σε παιχνίδια φιλανθρωπικού σκοπού με τους παλαιμάχους
Θέλω να κάνετε μια ευχή για τον Παναθηναϊκό και μια για τον Ποσειδώνα Γλυφάδας.
«Στον Παναθηναϊκό εύχομαι να βρει τα βήματα του. Υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να βοηθήσουν οικονομικά την ομάδα και άλλοι να βοηθήσουν με το ήθος τους και την εμπειρία τους. Πρέπει να βοηθήσουν τον Γιάννη Αλαφούζο που έχει μείνει μόνος του έτσι ώστε ο Παναθηναϊκός να επιστρέψει στην κορυφή του ελληνικού πρωταθλήματος και ταυτόχρονα να είναι ο πρεσβευτής της Ελλάδος στην Ευρώπη. Για τον Ποσειδώνα η χαρά μου είναι πάρα πολύ μεγάλη διότι ανεβήκαμε κατηγορία και αυτές οι μέρες είναι πανηγυρικές για τον σύλλογο. Από εδώ και πέρα όμως πρέπει να κάνουμε μεταγραφές για να δυναμώσει η ομάδα και να είναι ανταγωνιστική του χρόνου. Βέβαια θα πρέπει να μπουν στην προσπάθεια μας και κάποιοι χορηγοί όπως και ο Δήμος Γλυφάδας, ο οποίος φέτος δεν μας βοήθησε. Θα τα δώσουμε όλα για τον Ποσειδώνα».
Επιμέλεια: Νίκος Καρφής
