Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2020

Συνέντευξη με τον Δημήτρη Ελευθερίου


Ο αθλητής που απάντησε στις ερωτήσεις μας αυτή την εβδομάδα είναι ο Δημήτρης Ελευθερίου. Ο Δημήτρης, που κατέχει σπουδαίες διακρίσεις στο ενεργητικό του, είναι ένας γνήσιος αθλητής ορεινού τρεξίματος. Δηλώνει το παρών σε σημαντικούς αγώνες καθ’όλη την διάρκεια μιας «φυσιολογικής» σεζόν και διακρίνεται.


Ευχαριστούμε τον Δημήτρη για τις απαντήσεις του και του ευχόμαστε να πραγματοποιεί πάντοτε τα όνειρα και τις φιλοδοξίες του!!! Ας δούμε πώς απάντησε στις ερωτήσεις μας…


1. Ποια ήταν τα πρώτα σου ερεθίσματα σε σχέση με τον αθλητισμό, πώς, πότε και πού ξεκίνησες;
Στα παιδικά μου χρόνια έπαιζα ποδόσφαιρο και στα φοιτητικά χρόνια, έτρεχα 3-4 φορές την εβδομάδα, χωρίς ρολόι, μόνο επειδή μου άρεσε. Το πρώτο ερέθισμα μου ήρθε το καλοκαίρι του 2011 όταν με την προτροπή του ξάδερφου μου (που τρέχαμε μαζί πολλές φορές, ακόμη και τώρα) που έβλεπε ότι αντέχω περισσότερο σε σχέση με αυτόν, μου πρότεινε να γραφτούμε στο ΚΜΑ. Έτσι, έγραψε εμένα στην μαραθώνια διαδρομή και ο ίδιος γράφτηκε στα 10κμ. Όταν μου το είπε, απλά ξεκίνησα να κάνω ανεξέλεγκτα χιλιόμετρα, χωρίς πρόγραμμα. Από τότε δεν σταμάτησα να τρέχω!

2. Υπήρξε κάποιος αθλητής-πρότυπο για εσένα; αν ναι, πώς σε επηρέασε;
Δεν υπήρχε από την αρχή κάποιος αθλητής πρότυπο καθώς δεν είχα σχέση με το τρέξιμο πριν το 2011. Όταν ξεκίνησα να τρέχω συστηματικά και άρχισα να καταλαβαίνω τι γινόταν, μάθαινα ταυτόχρονα και αθλητές. Έναν που ξεχωρίζω για την ‘τρέλα’ του είναι ο Αμερικανός Jim Walmsley.

3. Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με το ορεινό τρέξιμο; Γιατί το προτίμησες έναντι του δρόμου;
Με το ορεινό τρέξιμο, η πρώτη επαφή έγινε το 2012 με το μονοπάτι Παρνασσού. Είναι γεγονός ότι το προτιμώ γιατί στα μονοπάτια και γενικά τα βουνά, είναι τόσα τα ερεθίσματα που σε κάνουν άλλο άνθρωπο! Βέβαια, μου αρέσει πολύ να τρέχω και στον δρόμο, στην άσφαλτο. Πιστεύω ακόμη ότι το ‘φλατ’ είναι πιο απαιτητικό από το βουνό και μου αρέσει αυτή η διαρκής πίεση που απαιτεί ο δρόμος.

4. Τι απολαμβάνεις περισσότερο από την ενασχόλησή με τον αθλητισμό;
Περισσότερο απολαμβάνω την ελευθερία στο να κάνω ότι έχω όρεξη! Δεν ακολουθώ κάποιο πρόγραμμα παρόλα αυτά όμως, είμαι συνεπής και θα βρω τον χρόνο μέσα στην μέρα να κάνω προπόνηση. Συνήθως, το χάνω στην ξεκούραση, δεν κάνω όσο πρέπει.

5. Ποιοι είναι οι 3 μεγαλύτεροι στόχοι σου;
Έχω κάποιους στόχους, αγώνες και μη. Ένας αγώνας που θα ήθελα να πάρω μέρος είναι ο Τransalpine run ή στον Pyrenees Stage Run που είναι αγώνες stage 7-8 ημερών, σε ομάδες των 2 ατόμων. Επίσης μέσα στην επόμενη χρονιά να τρέξω κάποιον αγώνα σε δρόμο κοντά στα 100κμ για να δω πως είναι. Οι μη αγωνιστικοί στόχοι είναι κάποιες ιδέες που έχουν να κάνουν με διάφορα προσωπικά challenge.

6. Ποιον θα χαρακτήριζες τον πιο δύσκολο αγώνα που έχεις τρέξει και γιατί;
Ποιο δύσκολος αγώνας με βάση τερέν και το πόσο απαιτητικός είναι, θα έλεγα ότι είναι ο DivrisHardTrail. Η διαδρομή πολύ όμορφη αλλά είχε πολύ τεχνικό – απαιτητικό τερέν που δεν σε άφηνε στιγμή να χαλαρώσεις. Πολλά πάνω – κάτω και μια ανάβαση προς το τέλος της διαδρομής, που έλεγες αμάν! Κατά την γνώμη μου, είναι ο πιο απαιτητικός αγώνας που έχω κάνει, αφού στο μεγαλύτερο μέρος του, ίσως τα 2/3 της διαδρομής απαιτούν μεγάλη προσοχή και προσπάθεια εάν θέλεις να κινηθείς γρήγορα. Και όλα αυτά για 30κμ και +2200μ.

7. Πώς νιώθεις σχετικά με τον ανταγωνισμό σε έναν αγώνα; Σε επηρεάζει; Θεωρείς ότι σε παρακινεί να βελτιωθείς;
Τον ανταγωνισμό μέσα στον αγώνα, δεν τον βλέπω καν! Στον αγώνα, είτε κυνηγάω κάποιον είτε όχι, θα δώσω το 100% των δυνατοτήτων μου. Είναι ο λόγος άλλωστε που πηγαίνω σε κάποιον αγώνα. Αν ήθελα να απολαύσω την διαδρομή, θα πήγαινα εκτός αγώνα. Πιστεύω ότι στην βελτίωση βοηθάει να κάνεις προπόνηση με πιο δυνατούς αθλητές. Εκεί θα δώσεις το κάτι παραπάνω που μόνος σου δεν θα το έκανες.

8. Ποιοι είναι οι 3 αγαπημένοι σου αγώνες;
Έχω ξεχωρίσει 4 αγώνες, για διαφορετικούς λόγους τον καθένα… Τον Faethon Olympus m

arathon σαν γνήσιο sky run. Τον Elliniko cross country που είναι μια πολύ γρήγορη διαδρομή. Το Pelion ultra Trail για την εποχή, το μέρος που γίνετε και τέλος το Amorgos trail σαν νησί!

9. Πόσο σημαντικός είναι ο σωστός εξοπλισμός στο ορεινό τρέξιμο και ποιό το σημαντικότερο στοιχείο; (π.χ. παπούτσια, ρολόι κτλ)
Σίγουρα ο σωστός εξοπλισμός βοηθάει και μας κάνει πιο εύκολα – άνετα τα χιλιόμετρα που τρέχουμε. Όμως το πιο σημαντικό στο ορεινό τρέξιμο είναι το σίγουρα το παπούτσι! Ανεξαρτήτως την μάρκα, δεν γίνεται να τρέχει κάποιος στο βουνό με δρομικό παπούτσι, είναι σαν να οδηγείς σε χωματόδρομο με μηχανή δρόμου! Το ρολόι ίσως για κάποιους να είναι περιττό, για μένα είναι αναπόσπαστο κομμάτι μιας και κρατάω αρχείο όσα χρόνια τρέχω, μπορώ να βλέπω την κατάσταση που βρίσκομαι, να με ‘φρενάρει’ στις εύκολες προπονήσεις και να πηγαίνω σε άγνωστα μέρη με κάποια ασφάλεια!

10. Τι συμβουλές θα έδινες σε κάποιον νέο στον χώρο του ορεινού τρεξίματος και σε κάποιον που δεν τρέχει;
Για κάποιον νέο στον χώρο, οι συμβουλές είναι πρώτα απ’όλα υπομονή! Συνήθως στο ξεκίνημα μπαίνουμε με πολύ όρεξη και εύκολα μπορεί να βγάλουμε τραυματισμό. Οπότε σιγά σιγά ανέβασμα όγκου και ξεκούραση όταν και όσο πρέπει. Η 2η συμβουλή είναι να βάζουν ρεαλιστικούς στόχους. Δεν χρειάζεται να τα κάνουμε όλα μέσα σε 1-2 χρόνια! 

Πηγή: drcathens.gr