Με επιστολή που έστειλε στον Γιώργο Κολοκοτρώνη η Νεκταρία Ευσταθιάδου καταγράφει τα όσα έχει βιώσει στο γυναικείο ποδόσφαιρο.
“Ως μόνιμη ακροάτρια του REAL FM, απευθύνομαι σε σας , ο οποίος χαρακτηρίζεστε από «ιερό» σεβασμό απέναντι στους ακροατές και την ιστορία! Σας συγχαίρω για το ήθος, την ευγένεια, την αντίληψη και την υπομονή σας!
Επιτρέψτε μου να σας καταθέσω με τη σειρά μου την άγνωστη ιστορία της γέννησης του γυναικείου ποδοσφαίρου στην Ελλάδα!
Σκοπός μου δεν είναι να δρέψω δάφνες – εξάλλου η ηλικία μου δεν το επιτρέπει – αλλά νομίζω, ότι η ιστορία του κάπου δικαιούται να καταγραφεί, ώστε να υπάρχει! Αν αξίζει το ενδιαφέρον σας, μπορώ να σας πω πολλά περισσότερα, από όσα πολύ σύντομα θα σας αναφέρω παρακάτω.
Το 1980 ήμουν μαθήτρια της Γ’ Λυκείου του Μικτού Λυκείου Αγ. Ιεροθέου και πρόεδρος στην τάξη μου. Η περιοχή μας, στην εσχατιά της τότε πόλης, ήταν ίσως η φτωχότερη, στο έτσι κι αλλιώς πολύ φτωχό Περιστέρι. Με τα δεδομένα της οικονομικής κατάστασης των γονέων μας δεν υπήρχε καμιά περίπτωση να πάμε την περίφημη πενταήμερη εκδρομή, η οποία αποτελούσε το όνειρο των περισσότερων από εμάς από την πρώτη τάξη του γυμνασίου.
Το ποδόσφαιρο την εποχή εκείνη ήταν το μοναδικό ευρέως διαδεδομένο άθλημα και συγκέντρωνε το αποκλειστικό ενδιαφέρον σε όλες τις κατηγορίες! Ήταν, όμως, και αυτό μόνο για αγόρια…
Σκέφτηκα, λοιπόν, να κάνω έναν ποδοσφαιρικό αγώνα, μεταξύ δύο γυναικείων ομάδων, έχοντας τη βεβαιότητα, ότι αυτό θα μας εξασφάλιζε τα έσοδα για την πολυπόθητη εκδρομή μας.
Με πολύ μεγάλη δυσκολία έπεισα 25 κορίτσια να συμμετέχουν, να κάνουμε – κρυφά – κάποιες υποτυπώδεις προπονήσεις, με προπονητή έναν συμμαθητή μας, να μάθουν τους βασικούς κανονισμούς του αθλήματος και να δώσουμε τον πολυπόθητο αγώνα στο χωμάτινο γήπεδο του Αγ. Ιεροθέου…
Τα ρούχα τα δανειστήκαμε από ανδρικές ερασιτεχνικές ομάδες, για περιβραχιόνια αρχηγών αγοράσαμε δύο πένθη από το διπλανό νεκροταφείο, από το οποίο κλέψαμε και δύο ανθοδέσμες προκειμένου να τις προσφέρει η μια ομάδα στην άλλη…
Ο αγώνας – με όλα τα ευτράπελα που τελειωμό δεν έχουν – έγινε! Θεατές είχαμε, τα χρήματα μαζεύτηκαν και το γυναικείο ποδόσφαιρο, χωρίς κανένας από εμάς να το έχει αντιληφθεί, μόλις είχε ξεκινήσει να γράφει την ιστορία του!
Κάποιοι παράγοντες από τη Θύελλα Περιστερίου, οι οποίοι μας είχαν δανείσει τις εμφανίσεις ενδιαφέρθηκαν να φτιάξουν γυναικεία ομάδα και σιγά σιγά, με απίστευτες δυσκολίες και πολλά ευτράπελα, ξεκίνησε αυτό το ταξίδι…
Προσωπικά, αγοροκόριτσο και λάτρης του ποδοσφαίρου από πολύ μικρότερη ηλικία, έπαιξα στη Θύελλα Περιστερίου, Ολυμπιάδα Κηφισιάς, ΑΕΚ Λιοσίων, Ατρόμητο Περιστερίου, Παναθηναϊκό κ.α.
Σταμάτησα να παίζω στα 32 μου χρόνια, ήδη μητέρα ενός παιδιού, το οποίο έκανε μαζί μου προπονήσεις, όταν πια το γυναικείο ποδόσφαιρο είχε το δικό του πρωτάθλημα!
Ίσως να έπαιζα πολλά χρόνια ακόμα, αν δεν είχα τιμωρηθεί σε έναν αγώνα στη Μυτιλήνη, με τόσες πολλές αγωνιστικές, που μου απαγόρευαν να παίξω σε όλο το πρωτάθλημα της επόμενης χρονιάς…
Για τα παραπάνω έχω φωτογραφικό υλικό, αποκόμματα από τις αθλητικές εφημερίδες της εποχής και μια συνέντευξη στην τηλεόραση, σε ιδιωτικό κανάλι.
Σήμερα είμαι 62 ετών, ζω μόνιμα στο Καρπενήσι και σίγουρα έχω ξεχάσει πολλά από τα γεγονότα της εποχής! Από το φόβο μήπως ξεχάσω και τα υπόλοιπα, αποφάσισα να σας γράψω με την ελπίδα, ότι εσείς θα έχετε τον τρόπο σε μια γωνίτσα, να καταγράψετε αυτή την όμορφη ιστορία!
Παραμένω πάντα στη διάθεσή σας,
Με εκτίμηση,
Νεκταρία Ευσταθιάδου”.
Πηγή: filathlos.gr