Το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα που «γεννά» συναισθήματα και αρκετές φορές είναι πάρα πολύ έντονα. Ειδικά όταν μιλάμε για στιγμές, όπου παίκτες και ομάδες ακροβατούν σε ένα τεντωμένο σχοινί ανάμεσα στην επιτυχία και την αποτυχία και από μια τους εύστοχη ή άστοχη ενέργεια μπορεί να κριθεί ένας τίτλος.
Οι συγκινητικές περιπτώσεις είναι πολλές και ταξιδεύοντας πίσω στον χρόνο , θα θυμηθούμε μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές «τραγωδίες» όπου ο πόνος, η λύπη και η θλίψη για τον ηττημένο ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής και έκαναν την εμφάνιση τους σε διάφορα γήπεδα του κόσμου.
Το χαμένο πέναλτι του Μπάτζιο που έγινε διαφήμιση
Το μακρινό 1994, Βραζιλία και Ιταλία διασταύρωναν τα ξίφη τους στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου με έπαθλο την κορυφή του κόσμου. Έχοντας φτάσει στην διαδικασία των πέναλτι, ο Ρομπέρτο Μπάτζιο έπρεπε να σκοράρει για να κρατήσει την Ιταλία ζωντανή στο παιχνίδι και να παρατείνει την αγωνία για το ποιος θα σηκώσει το βαρύτιμο τρόπαιο. Ο «μικρός βούδας» (παρατσούκλι που συνόδευε τον Μπάτζιο στην καριέρα του)) του Ιταλικού ποδόσφαιρου όμως δεν σημάδεψε σωστά στέλνοντας την μπάλα στον ουρανό και χιλιάδες Ιταλούς φιλάθλους στα επείγοντα περιστατικά, καθώς ξεγλιστρούσε από την χώρα τους, το Παγκόσμιο Κύπελλο. Η συγκεκριμένη στιγμή ενέπνευσε τους υπευθύνους της διάσημης μάρκας ουίσκι Johnnie Walker να δημιουργήσουν μια διαφήμιση, ,όπου πρωταγωνιστούσε η τραγική φιγούρα εκείνου του Μουντιάλ και περνούσε το μήνυμα, ότι ποτέ δεν πρέπει να το βάζεις κάτω στην ζωή σου παρά τις δύσκολες καταστάσεις και τις τραγικές στιγμές που θα συναντήσεις. Το συγκεκριμένο χαμένο πέναλτι είναι ίσως το διασημότερο στην ιστορία των Μουντιάλ και αποτελεί την πιο στενάχωρη στιγμή στην ιστορία του Ιταλικού ποδοσφαίρου. To στιγμιότυπο με τον Μπάτζιο να «υποφέρει» και τους Βραζιλιάνους παίκτες να πανηγυρίζουν από πίσω είναι μια από τις πιο «δυνατές» εικόνες που μπορεί να συναντήσει κάποιος στο δημοφιλέστερο άθλημα του κόσμου, το ποδόσφαιρο.
Το δράμα της Μπάγερν Μονάχου
Κάποτε ο Άγγλος επιθετικός Γκάρι Λίνεκερ είχε πει ότι: «το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι που παίζουν 11 εναντίον 11 και στο τέλος κερδίζουν πάντα οι Γερμανοί». Στην περίπτωση όμως του τελικού Τσάμπιονς Λίγκ, το 1999 στη Βαρκελώνη οι Άγγλοι της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ντύθηκαν «Γερμανοί» και πήραν την νίκη σε ένα φινάλε που ήταν ακατάλληλο για καρδιακούς. Ήταν η πιο γρήγορη ανατροπή του σκορ σε έναν τελικό στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Ο συγκεκριμένος αγώνας θα μπορούσε να γίνει άνετα ταινία ,καθώς για τους μεν( Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ) είχε ένα ονειρεμένο «happy end» και για τους δε (Μπάγερν Μονάχου) αποτελεί ένα δράμα, έναν εφιάλτη, μια στιγμή που θέλουν να διαγράψουν από την μνήμη τους. Όταν νικάς 1-0 και ο αγώνας φτάνει στις καθυστερήσεις το μόνο που σκέφτεσαι, είναι η στιγμή που θα κατακτήσεις το τρόπαιο. Όμως τι συμβαίνει όταν 2 «παλιόπαιδα» που ακούν στο όνομα Σερινχαμ και Σόλσκιερ, μετατρέπουν το 0-1 σε 2-1 μέσα σε 2 λεπτά και τα όνειρα σου μετατρέπονται στον απόλυτο εφιάλτη; Οι δυο τελευταίες φάσεις του τελικού σε κάνουν να συμπάσχεις με το δράμα των Γερμανών, γιατί η μπάλα τους έπαιξε άσχημο παιχνίδι. Μάλιστα στο γκολ της ισοφάρισης των «κόκκινων διαβόλων», κάνει επαφή με την μπάλα και ο τερματοφύλακας της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Πίτερ Σμάιχελ που είχε ανέβει στην αντίπαλη εστία σε μια απέλπιδα προσπάθεια της ομάδας του για την ισοφάριση. Η παραπάνω φωτογραφία περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο εκείνη την συγκλονιστική βραδιά, δείχνοντας τον «γίγαντα» της Μπάγερν Κάρστεν Γιάνκερ να κλαίει και τον συμπαίκτη του να προσπαθεί να τον παρηγορίσει. Αυτή την φορά η θεωρία του Λίνεκερ για το ποδόσφαιρο αποδείχθηκε λανθασμένη.
Το όνειρο των Ιταλών που μετατράπηκε σε εφιάλτη
Ένα χρόνο μετά τον απίστευτο τελικό του Τσαμπιονς Λίγκ, το 1999 η ιστορία στον τελικό του Euro το 2000 επαναλαμβάνεται με θύμα την Ιταλία των Ντελ Πιέρο, Τότι και Καναβάρο και θύτη την Γαλλία των Ζιντάν, Ανρί και Τρεζεγκέ. Οι Ιταλοί κρατούν το κύπελλο στα χέρια τους και έχοντας φτάσει στις καθυστερήσεις το μόνο που περιμένουν, είναι το σφύριγμα της λήξης από τον διαιτητή. Όμως ένας άνθρωπος έχει άλλη άποψη γι’αυτό και το δηλώνει με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο. Ο Σιλβεν Βιλτόρ νικάει με σουτ τον Ιταλό τερματοφύλακα Τόλντο στην τελευταία φάση της κανονικής διάρκειας του αγώνα και στέλνει την αναμέτρηση στην παράταση. Εκεί την σκυτάλη παίρνει ο Τρεζεγκέ, όπου με απίθανο γυριστό σουτ (θυμίζει πολύ το γκολ του Ζινταν στον τελικό του Τσάμπιονς Λίγκ το 2002 απέναντι στη Λεβερκούζεν) βάζει το «χρυσό» γκολ και οι Γάλλοι στέφονται Πρωταθλητές Ευρώπης. Το τελικό 2-1 κάνει τους Ιταλούς να έχουν πέσει στον αγωνιστικό χώρο και να κλαίνε με λυγμούς από το σοκ που έχουν υποστεί. Έξι χρόνια μετά όμως η «Σκουάντρα Αντζούρα» θα πάρει την εκδίκηση της από τους «Τρικολόρ» στο τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου με τον Μάρκο Ματεράτσι να είναι ο απόλυτος πρωταγωνιστής για τους Ιταλούς.
Το κλάμα που προκάλεσε η Ελλάδα στους «οικοδεσπότες» Πορτογάλους
Αν με ρωτούσε ποτέ κανείς πόσα είναι τα έπη θα του απαντούσα τρία. Οι περισσότεροι άνθρωποι ξέρουν τα ομηρικά έπη, δηλαδή την Ιλιάδα και την Οδύσσεια. Εγώ όμως ξέρω και άλλο ένα, το έπος της Πορτογαλίας το 2004 που είναι η πορεία της κατάκτησης του Euro 2004 από την Ελλάδα. Ζητώ συγνώμη στον Όμηρο για την βεβήλωση της ιστορίας, αλλά όλοι οι λάτρεις του αθλητισμού πιστεύω πως θα με συγχωρέσουν. Πόσα κιλά ποδοσφαιρικό εγωισμό (λέω αυτή την λέξη για να μην πω μια άλλη που αρχίζει με το γράμμα α και τελειώνει με την κατάληξη -δια) χρειάζεται μια Εθνική ομάδα για να νικήσει 2 φορές μέσα στην ίδια διοργάνωση, μια άλλη ομάδα που παίζει στην έδρα της και μάλιστα την μία στον μεγάλο τελικό. Οι εικόνες που μου μένουν από εκείνο το ονειρεμένο καλοκαίρι είναι δυο. Η πρώτη είναι η στιγμή που ο Ζαγοράκης σηκώνει το τιμημένο (γαμημένο) που έλεγαν στο διάσημο σύνθημα τους οι Έλληνες φίλαθλοι και η δεύτερη είναι το κλάμα του πιτσιρικά τότε Κριστιάνο Ρονάλντο που είχε ξεσπάσει σε λυγμούς μην μπορώντας να δεχτεί την ήττα και την απογοήτευση εκατοντάδων συμπατριωτών του. Εκείνο το βράδυ στο Ντα Λούζ (γήπεδο του τελικού) ταράξαμε ολόκληρο τον ποδοσφαιρικό κόσμο και χαλάσαμε την γιορτή που είχαν ετοιμάσει οι Πορτογάλοι γιατί οι «αφελείς» πίστευαν πως θα μας νικήσουν. Όμως οι Έλληνες «πειρατές» που έλεγε και ο Χελάκης στις συγκινητικές περιγραφές τους είχαν άλλη άποψη και το γκολ του Χαριστέα έστειλε όλο τον πορτογαλικό λαό στην…εντατική. Ο Κριστιάνο Ρονάλντο όσες χρυσές μπάλες και να κατακτήσει στην καριέρα του πάντα θα βλέπει την κεφαλιά του Χαριστέα στους εφιάλτες του.
Επιμέλεια: Νίκος Καρφής
